Verschoven

Zonder moeite vogelen we naar Australie. Alles loopt van een leien dakje. Voor de tweede keer vliegen we met de Emirates. Een luxe restaurant met eigen tv en vleugels.
Voor we het weten staan we midden in Sydney.
Veel mensen beweren dat deze stad 1 van de mooiste is ter aarde. Ik moet enigszins dralend toegeven dat ze er wel eens weinig naast zouden kunnen zitten. Voor een stad die rond de vier miljoen mensen herbergt zijn er kosten noch moeite gespaard om er een groen en blauw festijn van te maken. Prachtige tuinen, smaakvolle betonnen blokken en overal de zee.
Drs. Waterman en ik laten onze beentjes vrijuit spartelen, in alle richtingen. Natuurlijk sprinten we eerst naar het operagebouw. Deze variant op de Duitse helm (een Spaanse variant meer to the point)is in het echt ook een plaatje. De haven er om heen en de brug daar weer over leveren een vrij vertaald ' kaak vallend' moment op.
De sfeer in Sydney is opgewekt en snel zonder er gek van te worden. We worstelen ons door koopstraten, vertroetelen onszelf in Chinatown, varen naar Manly Beach en de mooiste dierentuin ter wereld (volgens sommigen)
Omdat we natuurlijk te laat hebben gereserveerd valt een palet aan ranzige hostels ons ten deel. Nadat we bij het eerste al een voorproefje hebben gehad van het langdurige effect van diverse Badpackers op een veel te goedkoop tapijtje, worden bij het tweede etablissement getrakteerd op een kamer met een bedenkelijke odeur. Het lijkt er op dat de vorige bewoner zijn territorium wat te letterlijk heeft afgebakend. Spuitbussen en incense sticks zorgen voor tijdelijke verlichting en Masje de Afrikaan rammelt een avondje vrij slapen af.
We leven het leven van de semi-riches hier. Ontbijtjes, luches en happen in een food court zijn onze voornaamste bezigheden.
Oh ja. En het spanningsveld dat de ' Jurkjes/broekjes/bikini's en andere lapjes stof voor uiteenlopende prijzen ten behoeve van Drs. Waterman' heet. In die tumulteuze arena zijn er geen winnaars. De aanschafster zoekt wanhopig soelaas bij juist diegene die het niet kan geven. Wanneer komt er nou eens een boekje uit met ' Antwoorden op modegerelateerde vragen binnen de grenzen van een relatie voor Dummies' uit?: "Wat vindt je van dit?" " Mooi, ja, Mooi" Waarom?" (stilte) " Vindt je deze mooier dan die? " Nhwah, nee, ik vind ze even mooi" " Dat kan niet! Waarom dan?" (stilte) " Welk jurkje zou je mij het beste vinden staan?" (vinger wijst in het wilde weg)" Die!" " Waarom?" enz.enz.
Maar dit alles vloeit weg op een eerste Kertsavond. Als we in een poepsjieke tent reteluxe tapa's naar binnen gooien en wegspoelen met een loeiexclusieve witte wijn, terwijl onze ogen op het meest markante gebouw van deze stad vallen. Na een halve fles wijn lijkt dit onding steeds meer op een gordeldier met rugproblemen en lijkt het vooruitzicht van Drs. Waterman zonder jurkje me een uitstekend alternatief voor het winkelen.
Mogen de feestdagen jullie dezelfde gelukzaligheid brengen als de ondergaande zon in de haven van Sydney dat voor ons doet.