Laatlos

De toeristen hebben Laos al weer een tijdje gevonden, Laos zelf heeft de toerist maar half te pakken.

Het lijkt mij dat dit landje te vergelijken is met een hond die al een hele tijd zijn staart aan het najagen is, maar nu hij hem eindelijk te pakken heeft, het ding alleen nog maar kan opeten.
De toerist doet zijn rondje en vindt iedereen op, voor of achter zijn weg. Iedereen loopt dezelfde bussen in en verlaat dezelfde boten die de hotspots in Laos aandoen.
Een ecogekke observant ziet dat de heuvels ontdaan zijn (en worden) van de eens prachtige bossen. Doordat het natte seizoen over een tijdje gaat beginnen branden de Loatianen ook nog eens alles plat. Dikke wolken zorgen voor dekens van slecht zicht. Waaroom het branden plaatsvind is een raadsel; ook de hellingen die niet voor landbouw geschikt zijn gaan in vuur en rook op.
De plaatsjes die we aandoen zijn echter van de inmiddels bekende schoonheid. Rivierdorpjes zijn uitgerust met rieten hutjes en het aantal toeristen is net genoeg om je nog op een speciale plek voelen.
Een aantal andere pleisters zijn al aan het meeliften op de grote commerciele neppigheid. Vreemde valuta maakt nog vreemdere koersdalingen door, internetkosten verdriedubbelen en er duiken plekken op waar je tot in het oneindige reruns van ' Friends' kunt bekijken terwijl je een liter Lao bier weglurkt, gelegen aan een chill out bankje met vele andere witgezichtjes om je heen.
Daarbuiten heerst het beeld dat we meekregen vn Afrika; straatarme dorpjes met loeilieve kindertjes, gaten in de weg, jongens met Kalashnikovs die de opdracht hebben om deze armoede te bewaken tegen god-weet-wat, maar eigenlijk alleen maar sigaretjes willen roken.
Ergens in de uurt van de hoofdstad (hoewel, in de buurt? 180 km reizen duurt vijf tot zes uur), maken we ons ook schuldig aan het zogenaamde 'Tuben'. Drijvend op een binnenband van een vrachtauto slomen we de rivier af terwijl links en rechts de drangelegenheden vol zitten met hippe jonge mensen die bier en de lokale whiskey (LaoLao geheten) drinken, stiekum jointjes roken en zichzelf in het water storten via een trapezetouw aan een hoge paal. Het is uiteindelijk erg genieten, maar in het achterhoofd klinken er toch alarmsignalen.


Laos cashed in op een paar plekken, maar lijkt de toekomst achter zich te verbranden.