ennnnnnnnnn..Actie!!

Rotorura is het Domburg van Nieuw Zeeland. Alles voor elkaar, terwijl de toeristjes braaf de activiteitjes afwerken. In de winter huld het zich in een bontjas van rust.
Gelukkig weet Maske me dermate op mijn huid te zitten dat we een versnellinkje hoger gaan qua activiteit. Mijn angst om geld uit te geven aan alles wat niets met electronica te maken heeft, in combinatie met een aangeboren lethargie zou tot niets lijden ware het niet dat ik een Drs. achter mijn vodden heb staan.
We besluiten tot een combo van actie en relaxie. We verschaffen ons in eerste instantie de toegang tot een plastic boot die ons van een 14-tal stroomversnellingen en watervallen zal afdonderen. De hoogste van deze vallen zal een schier onmogelijke vrije donder zijn van meer dan 7 meter. Het blijkt na 50 minuten dat de opgespaarde zenuwen niet geheel op zijn plek waren. Alhoewel de 7 meter killer wel wat adrenaline gaf, wij en onze roeivrienden zijn niet erg onder de indruk. Al begon het allemaal goed met het invullen van papieren die ons ervan zouden weerhouden de gapende wonden en afgerukte ledematen te claimen bij de vlotmaatschappij( een papiertje waarvan de drie Japanners die met ons mee paddelden dachten dat het de bestellijst voor het onbijt van de volgende ochtend was), uiteindelijk gaf de rivier zich met een slag en een stoot gewonnen.
Tot ieders plezier konden we luisteren naar Drs. Waterman die haar Nijlavonturen ophaalde en en passant de gids naar het niveau van tuinvijverkabouter degradeerde.

Als tweede deel van de combi werd ons een dompelavontuur `a la polinesy beloofd. Een orgastisch warm water festijn in 24 poelen des genots. Rotorura is namelijk gezeten op een korstje aarde dat erg nauw in contact staat met de borrelende onderlaag van onze planeet. Overal stoomt het hier en ontstaan er poelen van kokende modder en andere hittigheid. Zoals Joyce al aangaf ruikt het hier als een scheikundeklaslokaal na een stinkbomproef. Edoch, de natuurlijke odeur die onze paars rijdend bed afscheidt (B.O. `a la vandenBerge) is iets waar Rototmeura nog een poepje van kan ruiken.
Natuurlijk heeft de commercie de hete poelen in volledige exploitatie genomen. Van de 24 blijken er vier te werken, en die moeten we delen met half Korea, een kwart Japan, 500 Maleisiers en een body builder van Maori komaf die met twee tosti-ijzers zich van voor naar achter en van links naar rechts begeeft. Zijn ogen en zijn kruis (wit ivoor, om de nek) zoeken constant aandacht voor zijn watertocht, maar hij heeft maar gedeeltelijk succes.
Geheel verfrist en met de geur van rotte eieren in ons haar leggen we ons neer en maken ons klaar voor de volgende etappe:

De grotten van Waitamo......