Afzwaaien....
Door: pimmie
09 April 2007 | Thailand, Bangkok
Anderhalf jaar ligt achter ons. Of om Boesje te Quoten: 519 dagen (and counting).
De onrust voor het weggaan is niet veel anders dan die voor de terugkomst. Bij de eerste wil je dat het er eindelijk van gaat komen,omdat er een avontuur ligt te wachten. Bij de ander wil je dat het maar over is. Bloedheet Bangkok is geen plek om te dralen. De hitte verhit de zenuwen alleen maar. Tenzij je Drs. Waterman bent. Dan is deze stad gelijk aan een Go-Go bar voor vieze oude mannetjes (die er veel te gelukkig uitzien).
De tassen zijn vakkundig gepakt door Masje. Souveniers voor haar, T-shirts voor Pimmie (wiens tas nog steeds naar visch ruikt, overigens). Veel meer bagage zit verpakt in onze hoofden. Pakweg 28 landen hebben zich via het netvlies in het geheugen geboord. Nog even en we pakken dit allemaal weer uit als we thuis zijn.
Daar zijn de laatste 519 dagen ook herinneringen geproduceerd. Nageslacht is verwekt, gedragen en gebaard. Een buikje in het bijzonder vraagt onze onmiddelijke aandacht. Met zijn lange zwans heeft mijn vriend Sjaak een van de laatste Bastions van de kindvrijheid opgeblazen. Drs. Waterman geniet van dit gegeven en bereid me voor op mijn rol als suikeroom (nu maar hopen dat het geen diabeetje wordt!!).
Het moet gezegd worden: Het is genoeg geweest. Noch Masje, noch ik zijn gebouwd om voor onbepaalde tijd op reis te gaan. Afgezien van een verzadiging die heel erg verwend aandoet, is thuis....eh...thuis! Ik zal geen tranentrekkend betoog houden over hoe jullie gemist zijn, want dan krijg ik weer van Piet Smal op mijn donder (hoewel ik hoop dat zijn verjaardag en die van Martientje hem wat milder zal stemmen).
Dus ja.
Over een paar uur stijgen we op en leggen de laatste loodjes af. Ook al hangt de sik op half zeven, valt er niets af te dingen aan het feit dat we mazzelpik en mazzelpoes zijn. Een droom is waargemaakt. We zijn gezond, gelukkig en kunnen met opgeheven hoofd, maar met gepaste nederigheid terugkeren naar de realiteit.
Ik had het niet anders, en nog belangrijker, met niemand anders, willen doen. Het was Maspim voor, het is Maspim na. Noem me maar een slijmjurkerige lambal, maar dat laatste is het mooiste van allemaal.
Bedankt voor de moeite om al dit gebral te lezen, en voor jullie reacties. Vanuit de koopgoot van de wereld zwaaien Masje en ik vermoeid, maar gelukkig, af.
Over en sluiten.
De onrust voor het weggaan is niet veel anders dan die voor de terugkomst. Bij de eerste wil je dat het er eindelijk van gaat komen,omdat er een avontuur ligt te wachten. Bij de ander wil je dat het maar over is. Bloedheet Bangkok is geen plek om te dralen. De hitte verhit de zenuwen alleen maar. Tenzij je Drs. Waterman bent. Dan is deze stad gelijk aan een Go-Go bar voor vieze oude mannetjes (die er veel te gelukkig uitzien).
De tassen zijn vakkundig gepakt door Masje. Souveniers voor haar, T-shirts voor Pimmie (wiens tas nog steeds naar visch ruikt, overigens). Veel meer bagage zit verpakt in onze hoofden. Pakweg 28 landen hebben zich via het netvlies in het geheugen geboord. Nog even en we pakken dit allemaal weer uit als we thuis zijn.
Daar zijn de laatste 519 dagen ook herinneringen geproduceerd. Nageslacht is verwekt, gedragen en gebaard. Een buikje in het bijzonder vraagt onze onmiddelijke aandacht. Met zijn lange zwans heeft mijn vriend Sjaak een van de laatste Bastions van de kindvrijheid opgeblazen. Drs. Waterman geniet van dit gegeven en bereid me voor op mijn rol als suikeroom (nu maar hopen dat het geen diabeetje wordt!!).
Het moet gezegd worden: Het is genoeg geweest. Noch Masje, noch ik zijn gebouwd om voor onbepaalde tijd op reis te gaan. Afgezien van een verzadiging die heel erg verwend aandoet, is thuis....eh...thuis! Ik zal geen tranentrekkend betoog houden over hoe jullie gemist zijn, want dan krijg ik weer van Piet Smal op mijn donder (hoewel ik hoop dat zijn verjaardag en die van Martientje hem wat milder zal stemmen).
Dus ja.
Over een paar uur stijgen we op en leggen de laatste loodjes af. Ook al hangt de sik op half zeven, valt er niets af te dingen aan het feit dat we mazzelpik en mazzelpoes zijn. Een droom is waargemaakt. We zijn gezond, gelukkig en kunnen met opgeheven hoofd, maar met gepaste nederigheid terugkeren naar de realiteit.
Ik had het niet anders, en nog belangrijker, met niemand anders, willen doen. Het was Maspim voor, het is Maspim na. Noem me maar een slijmjurkerige lambal, maar dat laatste is het mooiste van allemaal.
Bedankt voor de moeite om al dit gebral te lezen, en voor jullie reacties. Vanuit de koopgoot van de wereld zwaaien Masje en ik vermoeid, maar gelukkig, af.
Over en sluiten.
-
09 April 2007 - 12:38
Billy The B.:
heeft de graaff het eindelijk voorelkaar gekregen? veel plezier weer in middelburg. -
09 April 2007 - 14:45
Boesje:
Pim en Mas, ik heb genoten van het gebral. Welkom terug. -
09 April 2007 - 15:17
Saskia:
en ik sluit me geheel bij Boesje aan!
Tot heel gauw!! -
11 April 2007 - 19:37
Saskia (de Andere;-):
Heb genoten van jullie verhalen en welkom thuis! -
07 Augustus 2007 - 12:37
AIESEC Groningen:
Hoi Mas en Pim,
Wij zijn Leonoor en Aniek van AIESEC Groningen. AIESEC is een internationale studentenorganisatie, die zich voornamelijk richt op internationale stages en daarbij culture uitwisseling en beter begrip nastreeft.
Wij hebben jullie weblog gelezen en een foto gezien die wij erg graag zouden willen gebruiken voor één van onze publiciteits stunts. We willen zo'n bord maken waar je je hoofd doorheen kan steken en dan daarvan een foto word genomen.
Het gaat om de foto bij het bericht 'vooruitgang', waarbij een blanke naar de fotograaf groet en zijn hand op steekt, terwijl hij omringd wordt door kinderen in een afrikaans dorp.
Het zou ons heel erg helpen als je deze foto zou kunnen opsturen!
Als jullie meer willen weten, email gerust!
Groet Leonoor en Aniek (leonoor.denottolander@aiesec.net/ aniek.wiegerinck@aiesec.net)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
